Odpowiedz na: Wyrok Trybunału Konstytucyjnego

[gapa]

Owszem, mogę uzasadnić ( rozumiem, że sam fakt obniżenia znaczenia AW w JSFP jest poza dyskusją – idzie o to czy limitowany dostęp do dokumentów miał na to wpływ).

Kluczowy oczywiście był brak publicznego dostępu do sprawozdania z zadania audytowego (ustalenia, ew. uchybienia i zagrożenia oraz zalecenia). Limitowani odbiorcy (kierownicy) mogli niewygodne ustalenia i zalecenia audytu uprzejmie ignorować bez żadnych zagrożeń.

Ustawiało to audytora na pozycji „asystenta przy” – funkcji szeroko obśmianej w literaturze przedmiotu ( nie ma sensu przejmować się opinią asystenta, skoro nie wiadomo czy sprawa jest ważna dla szefa, poczekamy co on powie – może nic).

Dowodem są kontrole NIK’u wskazujące na nikły wpływ audytu na zarządzanie w JSFP:
Np. kontrola z września 2011 r.:
„Działalność audytu wewnętrznego, prowadzona na ogół zgodnie z przepisami prawa,
w niewielkim stopniu przyczyniała się do systemowego wspierania kierowników
skontrolowanych jednostek w realizacji celów i zadań.(…)
Również czynności doradcze, stanowiące istotny aspekt audytu wewnętrznego, w nikłym
stopniu wspomagały wdrażanie i funkcjonowanie kontroli zarządczej.”

Teraz jest szansa na zmianę, bo istotnie rozszerza się grono odbiorców audytu.

Sprawozdanie może przeczytać ktoś, kto jest naprawdę zainteresowany jakością zarządzania usługami publicznymi i kierownik jednostki nie może teraz ignorować ustaleń audytu dotyczących np. istotnych nieprawidłowości lub nieskuteczności działań jednostki.

Upublicznienie podnosi ważność ustaleń audytu. Stawia to oczywiście wysokie wymagania co do trafności, kompletności i obiektywizmu owych ustaleń. Niewątpliwie wpłynie korzystnie na jakość audytu w JSFP.