Odpowiedz na: zoz_moder

[olivkova]

Obecnie na rynku pojawiają się różne publikacje dotyczące tego zakresu. Są niestety różnej jakości. Dobrze by było gdybyśmy wymienili się spostrzeżeniami na ten temat właśnie i w tym miejscu. Jest to o tyle cenne, że da nam opinie innych korzystających z tego typu lektur a jednocześnie może ustrzec przed zakupem potocznie mówiąc „bubla”.

Wątek ten rozpoczęła już „jama” mówiąc o książce P. Kisiela, audytora wewnętrznego z Ministerstwa Gospodarki i Pracy pt. „Audyt funduszy unijnych”. Pojawiła się na rynku niedawno i jest dystrybuowana przez wydawcę InfoAudit. Jej koszt to 65 zł. Jestem właśnie po dość szczegółowej lekturze tej książki.

Pierwsza część publikacji to wprowadzenie do zagadnień funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności (książka ta nie porusza zagadnień funduszy przedakcesyjnych). Ta część to zawarta „w pigułce” treść ogólnie rzecz biorąc dokumentów programowych. Jest o tyle pomocna, że daje ogólny obraz całego systemu funduszy strukturalnych funkcjonujących w Polsce. Prawdą oczywistą jest jednak, że audytor wewnętrzny bardziej skupia swoją uwagę na szczegółach niż ogólnikach, zatem sięgnięcie do dokumentów Ľródłowych i tak będzie niezbędne. Autor podaje jednak gdzie szukać szczegółowych informacji, nawet z dokładnością do artykułu danego aktu prawnego.
„Schody” zaczynają się w momencie lektury części drugiej książki. Autor zamieszcza tam coś na kształt szczegółowej procedury przeprowadzenia audytu, podkreślmy AUDYTU ZEWNĘTRZNEGO, mowa jest tam bowiem o wizycie inspekcyjnej u wnioskodawcy. Cześć ta zawiera również chcecklisty i inne narzędzia, ale w stosowaniu ich należy być ostrożnym, bowiem dotyczą one różnych szczebli zarządzania funduszami, czyli nie zawsze tylko beneficjenta. Mam wrażenie, że autor chciał stworzyć kompendium wiedzy „dla wszystkich” i „o wszystkim” co zaowocowało wrzuceniem tego do tzw. „jednego worka”.
Autor ponadto prześlizguje się po temacie analizy ryzka pomocnej do wyboru projektów do audytu, analizy ryzyka na etapie realizacji zadania audytowego i próbkowania. Tego mi zdecydowanie w tej książce zabrakło. Poza tym, zabrakło mi wątku na temat przeprowadzania audytu zewnętrznego (projektów) siłami audytu wewnętrznego. Autor często nawiązuje do metodologii określonej przepisami dotyczącymi audytu wewnętrznego, jednakże „uparcie” stosuje je do audytu zewnętrznego. Książka ponadto wygląda na wydaną w pośpiechu bo zawiera sporo błędów redakcyjnych.

Jeśli ktoś z Was jest po lekturze tej książki, to bardzo proszę o uwagi sugestie i ewentualną polemikę. Jeśli jesteście w stanie wymienić się spostrzeżeniami na temat innych publikacji o tej tematyce, to zapraszam do rozwinięcia tematu!

Pzdr