Orzeczenie komisji orzekającej powinno wskazywać czas i miejsce naruszenia dyscypliny finansów publicznych i zawierać dowód naruszenia dyscypliny finansów – orzekła Główna Komisja Orzekająca.
Ponieważ w orzeczeniu i odwołaniu komisji I instancji były braki formalne i merytoryczne, Główna Komisja Orzekająca skierowała sprawę do ponownego rozpatrzenia. Chodziło o odwołanie wniesione przez byłego dyrektora Ośrodka Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, którego komisja I instancji uznała za winnego nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych, odstąpiła jednak od wymierzenia kary. Komisja I instancji zarzuciła byłemu dyrektorowi ośrodka przekroczenie zakresu upoważnienia do dokonywania wydatków ze środków publicznych, ponieważ zaciągnął zobowiązania obciążające budżet jednostki.
Obwiniony przed komisją I instancji twierdził, że występował do wojewody o zwiększenie środków na cele niezbędne do realizacji zadań ośrodka. Żaden z organów kontrolnych wobec ośrodka nie sygnalizował nieprawidłowości. Dodał, że nie mógł ograniczyć środków na realizację zadań, ponieważ szkodziłoby to niepełnosprawnym. Obwiniony przedstawił również warunki, w jakich działał kierowany przez niego ośrodek. (…)
Dalsza część artykułu: >>Gazeta Prawna<<
